Vergulde stieren in de winkelstraat in Peking

In Peking mochten we weer oversteken

(9 april 2019) In de vroege ochtend van 10 september kwam er een einde aan ons Koreaanse avontuur. Met een lijnvlucht van Air Koryo vertrokken we naar de Chinese hoofdstad Beijing. Of was het toch Peking? (van Wikipedia mag het allebei); de luchthaven werd met PEK aangeduid.

Daar aangekomen sloten we aan i een lange rij voor het benodigde transitvisum, dat 144 uur geldig bleef. Igor, Harold en Sandra maakten van die gelegenheid gebruik voor een korte excursie, naar bijvoorbeeld de Chinese Muur; Leonieke bleef achter om de administratie van Your Planet online bij te werken. Maar eerst weden we, dwars door een miljoenenstad, met de bus naar ons hotel gebracht, in het centrum; in de winkelstraat trokken de internationaal bekende merknamen de aandacht.

Pasgetrouwd paar komt Chinese kerk uit >

Het was schitterend weer, die maandag 10 september 2018. In Peking heerste een gezellige drukte. Het meest opmerkelijke was misschien wel dat we gewoon mochten oversteken; niemand hield ons meer in de gaten. Maar dat zou niet verstandig zijn. Zelfs op de zebra bleek oversteken niet zonder risico;; verkeersregels leken niet echt te gelden.

Naar de McDonalds in Peking

Harold en Sandra waren op hun onfortuinlijke heenreis ook al in ‘ons’ hotel geweest, zodat ze de weg al kenden in de buurt. Dat was heel prettig, want op zijn minst een deel van het gezelschap had ernstig behoefte aan voedsel zonder rijst. Ik maakte deel uit van een gezelschap van zeven medereizigers dat op weg ging naar de McDonalds, een kilometer verder; immer gerade aus. Onderweg passeerden we een kerk (!) en een bruidspaar dat er net getrouwd was.

Bestellingen doen aan de balie bleek problematisch; zelfs handen-en-voetenwerk leverde geen bruikbaar resultaat op. De automaten, met plaatjes en drukknoppen, boden uitkomst. We hebben gesmuld, met uitzicht op honderden Chinezen in de druke winkelstraat.

Harold en Sandra hadden trouwens nog een mooie tip: een echte Chinese wijk (!) in Peking; om de hoek. Daar waren vele tientallen winkeltjes en eettenten, waar de meest exotische etenswaren en gebruiksvoorwerpen werden aangeboden.

Entrée van de Chinese wijk in China.

Ongetwijfeld hebben de meeste reisgenoten die dag nog veel meer cultuur opgesnoven. Zelf ging ik na enkele uren terug naar het hotel, om via de tv mijn nieuwsachterstand weg te werken. Onderweg waren we van alle nieuws verstoken geweest. Zelfs mijn wereldontvanger liet allen maar piep- en fluittonen horen. Alleen in de buurt van Mount Kumgang, vlakbij de Zuid-Koreaanse grens, had ik een Amerkaanse (?) zender ontvangen. De doodzieke Amerikaans senator John McCain, de republikeinse opposant van president Trump, bleek intussen dood en begraven. Het leek me toen niet een bericht dat in de groep met grote interesse zou worden ontvangen. En verder bleken zich tijdens onze ‘afwezigheid’ er geen wereldschokkende gebeurtenissen van groot belang te hebben afgespeeld.

Niks gezien van Mongolië

Zonder de achterblijvers Harold, Sandra, Igor en Leonieke, en ook zonder Aad die als gevolg van zijn Transsiberiëreis via Moskou terug moest, checkten we in voor de laatste etappe: met de KLM naar Amsterdam; een vlucht van bijna tien uur. De eenheid werd verbroken; we kwamen verdeeld in het vliegtuig te zitten. Ik in het midden van drie stoeltjes, links.

Mijn buurman bij het raampje bleek een ervaren Chinese reiziger. Geroutineerd klapte hij het zonnescherm omlaag, schakelde de tv in en zocht een vechtfilm op, en daar bleef hij mee bezig tot we landden op Schiphol. Intussen trokken onder ons Chna, Mongolië, Rusland inclusief Novosibirsk van de tussenlanding op onze heenreis, Estland, Zweden en Denemarken voorbij; te volgen via een kaart op het scherm. Niks gezien van Mongolië. Enfin, ik troostte me met o.m. de film Michiel de Ruyter; goed voor het patriotisme. Kim is de enige niet.

Het enige dat ons vervolgens nog bond was het wachten op de koffers. Er waren welgemeende afscheidsknuffels. Toen zwermden we uit over Nederland en België. Aan een fantastische reis was een einde gekomen. Maar het duurde nog lang voordat ik echt ‘geland’ was.

Terug naar Inhoud | 12. Noord-Korea: Meer weten

---

DUTCH COURAGE'S PRODUCTIONS
Documentaires: Arnhem Spookstad | Rees: De verzwegen deportatie | Kriegsgefangenenpost | Drama SS Pavon
Publicaties: Artikelen en features | World Webcam Monitor | 100 jaar Apeldoornse Courant
Contact

© André Horlings